Bij ons op de sportschool wordt altijd hard getraind. Als trainer probeer ik dan ook elke les er weer voor te zorgen dat jij het uiterste uit jezelf haalt. Uiteraard moet dit altijd veilig gebeuren. Maar wanneer ik denk dat jij veilig een bepaald gewicht kan verplaatsen dan stuur ik erop aan dat jij dat ook doet. Regelmatig hoor ik mensen tijdens de lessen zeggen. “Je moet gewoon moeilijk kijken, dan hoef je niet zwaarder te gaan”. Dat is natuurlijk altijd met een knipoog. Maar je komt als het goed is voor jezelf trainen om aan de door jou gekozen doelen te werken. Ik vind het fantastisch als jullie je doelen bereiken. Dat is echt waar. Maar, je doet het niet voor mij.
Mijn doel als coach is ervoor te zorgen dat jij resultaat blijft boeken. Eén van deze manieren is zwaarder kunnen tillen dan de keer daarvoor. Of sneller een workout af te ronden. Door het verleggen van deze grenzen zit jij lekkerder in je vel in het dagelijks leven. Maar om ervoor te zorgen dat jij je grenzen blijft verleggen moet de intensiteit van je trainingen omhoog. Dit kan door het verplaatsen van meer gewicht, maar ook door sneller te bewegen. Ik zal ervoor zorgen dat je altijd op een veilige manier traint en je grenzen opzoekt. Maar waarom is dat belangrijk?
Al in de jaren 30 van de vorige eeuw is er een onderzoek gedaan door Hans Seyle. Hij geeft aan dat bij een vorm van stress je lichaam daarop reageert. Hij heeft dit met verschillende vormen van stress onderzocht. Onder andere, het verwonden van jezelf, blootstelling aan gif en de voor ons belangrijkste, trainen. De reactie op deze vormen van stress noemt hij het algemene aanpassingssyndroom. Dit proces bestaat uit de volgende 3 stappen. De alarmfase, de weerstandsfase en de uitputtingsfase.
De alarmfase is de directe reactie op blootstelling aan stress. Dit is het mobiliseren van bepaalde hormonen. Je lichaam zorgt ervoor dat het trauma niet te groot is. Ook wordt vaak een ontstekingsreactie opgewekt. Dit alles om het herstel van deze blootstelling te bespoedigen. ‘
De weerstandsfase is het proces waar we op focussen. Hier zorgt je lichaam ervoor dat jij volgende keer gewapend bent om deze stress het hoofd te bieden. Dus wanneer je de eerste keer wordt blootgesteld aan deze trainingsintensiteit ziet je lichaam het als een stressreactie. De tweede keer al wat minder omdat door je lichaam extra spiercellen zijn aangemaakt. Dit noemen we supercompensatie. Wanneer je echter altijd met dezelfde trainingsintensiteit traint ziet je lichaam dit niet meer als stress en reageert ook niet meer met het in gang zetten van het algemene aanpassingssyndroom. Je gaat dus niet meer vooruit.
De laatste fase is de uitputtingsfase. Wanneer je lichaam te veel stress ervaart kan je lichaam niet meer herstellen. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij overtraining. Maar dat is voor dit blog niet aan de orde.
Wanneer je resultaat wilt blijven boeken dien je dus altijd hard te trainen en je grenzen te verleggen. Anders blijf je op hetzelfde niveau. Uiteraard is dat fijn wanneer je al ontzettend fit bent. Maar wanneer je net start met trainen is dat waarschijnlijk niet je hoofddoel.
Daarnaast breekt je lichaam helaas de extra opgebouwde spiercellen ook weer af wanneer je hier geen gebruik meer van maakt. Eén keer in de twee weken hard trainen werkt dus ook niet. Je dient echt consequent gebruik te maken van de door jou omgebouwde conditie en spierkracht om dit niveau te behouden.
Dus volgende keer wanneer je in de sportschool gaat trainen. Denk er dan aan dat je echt je grenzen verlegd om resultaat te behalen. Wanneer je bij mij traint en denkt even moeilijk kijken, dan hoef ik tenminste niet zwaarder of sneller. Bedenk, je doet het niet voor mij. Ik wil je graag helpen bij het behalen van je doelen daarom push ik je tot het uiterste.
Groetjes,
Bart